Główki sałaty, w miarę ich dorastania, wycina się nożem. Ten sposób zbioru jest najbardziej praktyczny, ponieważ unika się zanieczyszczenia liści ziemią, co ma miejsce przy wyrywa­niu roślin. Pozostałe resztki należy usuwać po każdym zbiprze.

Sortowanie sałaty powinno się przeprowadzać po jej wstę­pnym oczyszczeniu, a więc po usunięciu dolnych zwiędłych, zaschniętych lub zgniłych liści. Do sortowania sałaty według wielkości używa się dokładnej wagi uchylnej lub elektrycznej. Przy produkcji sałaty na dużą skalę opłaci się używać sortowni-ków podobnych do sortowników dla ogórków (lub nawet tych samych z małymi modyfikacjami). Sortowniki tego typu są bar­dzo dokładne i wydajne.

Posortowane główki sałaty układa się niezbyt ściśle jedną lub dwiema warstwami, zależnie od głębokości opakowań i wiel­kości główek, główkami w dół.

Dla, sałaty obowiązują następujące klasy wagowe, i W okre­sie od 1 XI do 14 V ustalonych zostało 5 klas wagowych główek lub rozet: 20—30 g, 30—50 g, 50—75, 75—100 g oraz powyżej 100 g; w okresie od 15 V do 1 XI normy przewidują 2 wybory i po 3 klasy wagowe dla każdego wyboru: I wybór obejmuje główki o masie 100—150 g, 150—200 g, 200—250 g; II wybór obejmuje główki o masie 75—100 g, 10p—150 g oraz ponad 150, g.